- ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ေသာဏနႏၵဇာတ္လာ မိဘဂုဏ္(၁၂)ပါး။
၁။ မိဘ ဆိုတာ ကိုးကြယ္ရာ ျဗဟၼာျဖစ္ေတာ့သည္။
၂။ သြန္သင္ျပသ ဆိုဆံုးမ မိဘ ဆရာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
၃။ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ မိဘဆို လွဴကို လွဴရမည္။
၄။ အိမ္ေစာင့္ အိမ္ဦး နတ္ျမတ္ထူး အထူးပူေဇာ္မည္။
၅။ ျခင္ဆီရိုးထဲ လြန္စြာကဲ ခ်စ္လည္းခ်စ္ၾကသည္။
၆။ ေမြးဖြားပို႔ေဆာင္ ဤလူ႔ေဘာင္ ဂုဏ္ေရာင္လင္းေစသည္။
၇။ ႏို႔ခ်ိဳ တိုက္ေကၽြး ေမြးျမဴေပး အေလးထားရမည္။
၈။ ယုယ ၾကင္နာ ပိုးပမာ ေမြးရွာခဲ့ၾကသည္။
၉။ ပူပန္ၾကီးစြာ ေစာင့္ေရွာက္ကာ ကာကြယ္ေပးၾကသည္။
၁၀။ ေလာကအေၾကာင္း လူ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းညႊန္ျပသည္။
၁၁။ ယုယပိုက္ေထြး ေခ်ာ့ျမွဴေပး ေႏြးေထြး ၾကင္နာသည္။
၁၂။ ရတဲ့ ဥစၥာ သားသမီးဖို႔ပါ ေဖြရွာ ထိန္းသိမ္းသည္။
မိဘတို႔သည္ သားသမီးအေပၚတြင္ မည္မွ်ေကာင္းေၾကာင္းကို ထင္ရွားေစေသာစာသားမ်ားျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႔ေသာ သားသမီးတို႔သည္ မိဘကို ပစ္ပယ္၍ ဘိုးဘြားရိပ္သာ သို႔ပို႔ထားၾကသည္။ အခ်ိဳ ႔ေသာ
သားသမီးမ်ားက မိဘတို႔ကိုေစာ္ကားၾကသည္၊ ထိုသို႔သာ သားသမီးမ်ားက မိဘကိုေစာ္ကားေနလွ်င္
ငရဲေရာက္မည္မွာ ဧကန္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မျဖစ္ရေလေအာင္ လူတိုင္းသိရွိျပီးလိုက္နာႏိုင္ရန္ေရးသားလိုက္ရပါသည္။အထက္ပါစာသားမ်ား၏ အက်ယ္ရွင္းလင္းခ်က္မွာ
၁။ သားသမီးအေပၚတြင္ ထာဝစဥ္ ေမတၱာထားေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼာ ျဖစ္ပါသည္.
၂။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီလိုစား၊ဒီလိုသြား၊ဒီလိုေန ဟူ၍ သင္ၾကားျပသေပးေသာေၾကာင့္လက္ဦးဆရာ ျဖစ္သည္။
၃။ မိဘသည္ ရပ္ေဝးတြင္ စီးပြားရွာ၍ သားသမီးကိုေကၽြးေမြးသည္။သားသမီးကလည္း
ထိုသို႔ ျပန္လည္ လုပ္ေကၽြး ထိုက္ေသာ အာဟုေနယ် ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သည္။
၄။ သားသမီး ရွာေဖြသည္ကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ တိုးတက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေသာ ပုဗၸေဒဝတာ ျဖစ္ သည္။
၅။ သားသမီးမေမြးခင္ ကတည္းက ၾကိဳတင္ခ်စ္ခင္လြန္းေသာေၾကာင့္ သုဟဒ ဟုမည္သည္။
၆။ လူျဖစ္ေအာင္ ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ မိခင္၏ ဂုဏ္ကို ဇေနတၳိ ဟုေခၚသည္။၇။ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးခဲ့ေသာ မိခင္၏ ဂုဏ္ကို ေပါသက ဟုေခၚသည္။
၈။ ယုယၾကင္နာစြာ ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ မိခင္၏ဂုဏ္ကို ေပါေသႏၱ ဟုေခၚသည္။
၉။ အျမဲတစဥ္ ေစာင့္ေရွာက္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္ အာပါဒက ဟုမည္သည္။
၁၀။ လူအေၾကာင္း၊ေလာကအေၾကာင္းကိုမိဘမ်ား သိသမွ် သားသမီးမ်ားသိရေအာင္ ေျပာျပေသာေၾကာင့္ ဒေႆတာရ ဟုေခၚသည္။
၁၁။ သားသမီးမ်ားကို ေခ်ာ့ေျပာ၊နားဝင္ေအာင္ ေျပာေသာေၾကာင့္ ေတာသယႏၱိ ဂုဏ္မည္သည္။
၁၂။ ကိုယ္သံုးဖို႔ ရွာထားေသာပစၥည္းကို ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္မသံုးရက္၊မစားရက္ေအာင္ သားသမီး အတြက္ ခ်န္ထားေသာေၾကာင္ ့ရေသာ ဂုဏ္ကို ေဂါပယႏၱိဟုေခၚသည္။
Posted by အရွင္နႏၵသာရ(သစၥာေရာင္ျခည္)
မိမိကိုယ္ကို ေရွ႕ဦးစြာဆံုးမ..တျခားသူကိုလည္းဆံုးမသလိုကိုယ့္ကိုကိုလည္းဆံုးမရာေရာက္၏။
- ကိုကယဥ္ေက်းၿပီးမွ အျခားသူကိုဆံုးမရာ၏။ အမွန္ကားမိမိကိုယ္ကိုသာဆံုးမရခက္၏
- ၿခေသ့္ႍမင္း ပမာထား
အဲဒီအခ်က္(၄)ခ်က္ခ်က္မွာအဆိုးဆံုးကေတာ့ ကိုလုပ္တဲ့အမွားကိုသိပ္တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ရႊင္လန္းေအးခ်မ္းမႈ၏လွိ်ဳ႕၀ွက္ခ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ပါ ဆံုးမစာေလးပါ
ဘယ္သူကဲ့ရဲ႕ကဲ့ရဲ႕ ဘုရားမကဲ့ရဲ႕ေအာင္ေန၊
စိတ္မွာအသိဥာဏ္နည္းရင္ ရိုင္းတယ္၊
စိတ္မွာအသိဥာဏ္မ်ားရင္ ယဥ္ေက်းတယ္။
ဆဲဆိုတာသူ႕အလုပ္ သည္းခံတာကိုယ့္တာ၀န္၊
ကဲ့ရဲ႕တာသူ႔အလုပ္ သည္းခံတာကိုယ့္တာ၀န္၊
ခ်စ္စရာေကာင္းတာသူ႔အလုပ္၊ မခ်စ္မိေအာင္သည္းခံတာကိုယ့္တာ ၀န္၊
မုန္းစရာေကာင္းတာသူ႔အလုပ္၊ မမုန္းမိေအာင္သည္းခံတာကိုယ့္တာ
၀န္။
စိတ္မပူေလာင္ခ်င္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်စ္ပါနဲ႔၊
စိတ္မဆင္းရဲခ်င္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွမမုန္းပါနဲ႔။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ေကာင္းရွိတယ္၊ သေဘာထားၾကီးတယ္လို႔ ယူဆထားရင္၊
ၾကီးတဲ့အျပစ္ေသးေအာင္၊ ေသးတဲ့အျပစ္ ပေပ်ာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိရမယ္။
သူတစ္ပါးရဲ႕အမွားခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ကို အျပစ္ျမင္၊ အျပစ္တင္မယ္ၾကံတိုင္း၊
ငါ့မွာေရာ အမွားလံုး၀မရွိဘူးလား လုိ႕ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့၊
သူတစ္ပါးရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္း တိုးပြားလာမွာအမွန္ပဲ။
ဘယ္အာရုံနဲ႕ေတြ႕ေတြ႕တုန္လႈပ္မႈမရွိပဲ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနတတ္ျခင္းဟာ စိတ္က်န္းမာေရးပါပဲ။
စိတ္က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕ယြင္းသူေတြရဲ႕ အဓိကအားနည္းခ်က္ကေတာ့၊ အရာရာကို နားလည္မႈ ခြင့္လႊတ္မႈေခါင္းပါးျခင္းပဲ။
ေကာင္းတဲ့အေျခအေနနဲ႕ပဲေတြ႔ေတြ႔၊ ဆိုးတဲ့အေျခအေနနဲ႔ပဲေတြ႔ေတြ႕၊ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကို မရရေအာင္ရွာၾကံေတြးၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားတတ္တာကိုစိတ္ထားတတ္တယ္လို႕ေခၚတယ္။ စိတ္မထားတတ္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာနဲ႕ ေတြ႔ေနတာေတာင္မွ စိတ္ဆင္းရဲေနတတ္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးေကာင္းတာ မေကာင္းတာကို ေ၀ဖန္ေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ပဲ ေနရမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ေသဖို႔ရာ တျဖည္းျဖည္းနီးလာၿပီေလ။
ေကာင္းမႈကုသိုလ္အလုပ္ဆိုတာ လုပ္ခ်င္စိတ္ထက္ထက္သန္သန္ရွိတုန္း ျမန္ျမန္သြက္သြက္ ထလုပ္လိုက္မွ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္တတ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုျပၿပီး အခ်ိန္ဆြဲမယ္ဆိုရင္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ လြဲေခ်ာ္သြားတတ္ပါတယ္။
စိတ္ညစ္တယ္ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ ေလာကသဘာ၀ကို မသိလို႔သာျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ ၾကာရွည္တည္တံ့တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ရႈံးလို႔စိတ္ဓာတ္က်ေနတာ၊ ႏိုင္လို႔ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတာ၊ အားလံုးဟာေလာကဓမၼတာကိုသေဘာမေပါက္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမဆို ေရပြက္ပမာပါပဲ။ ႏိုင္ျခင္းနဲ႔ရႈံးျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔စိတ္ညစ္ျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္းနဲ႔နိမ့္က်ျခင္း၊ ရွင္ျခင္းနဲ႕ေသျခင္းဆိုတာေတြရဲ႕ၾကားမွာ ျခားထားတဲ့စည္းေၾကာင္းက ပါးပါးေသးေသးမွ်င္မွ်င္ေလးျဖစ္တယ္။
တစ္ဖက္ကတစ္ဖက္ကိုရုတ္တရပ္ခ်က္ခ်င္းၾကီး ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသြားႏုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ခ်ိန္မွာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ေပ်ာ္ျမဴးၿပီး မာနေထာင္လႊားတာဟာ အသိဥာဏ္နည္းသူမ်ားရဲ႕ လကၡဏာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအႏုိင္က ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမွာမို႔လို႔လဲ။ တစ္သက္လံုးႏုိင္တဲ့ေနရာကခ်ည္းေနရမယ္မ်ား ထင္ေနလား။ ရႈံးနိမ့္သူက ရႈံးလို႔ဆိုၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ဆင္းကာ ဘ၀ပ်က္သလို ခံစားေနရတာဟာ လူည့ံ ျဖစ္ေၾကာင္းျပတဲ့ လကၡဏာျဖစ္တယ္။ ရႈံးေပမယ့္ မညံ့ရင္ အႏိုင္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသြားႏုိင္တယ္။ အခြင့္ထူးဆိုတာ ျမင္တတ္ ၾကည့္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ အခါမလပ္ရွိေနပါတယ္။ ယူတတ္ဖို႔ ယူရဲဖို႔လိုတယ္။ လူညံ့ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ တစ္သက္လုံးအရႈံးေခ်ာက္ကမ္းပါးက တက္ဖြယ္မရွိဘူး။
စိတ္ညစ္စရာနဲ႕ ၾကဳံေတြ႕ရင္ တစ္ကိုယ္ေရတိတ္တိတ္ေလး က်ိတ္က်ိတ္မေဆြးပါနဲ႔။ ျဖစ္လာတာဟာ ေကာင္းဖို႔ျဖစ္လာတာပဲလို႔ ႏွလံုးသြင္းပါ။
လူေတြမွာ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့စိတ္ျဖစ္တတ္တယ္။ သားသမီးအေပၚ၊ ခင္ပြန္း ဇနီးအေပၚကိုသာမက အလုပ္ခြင္မွာလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့စိတ္ရွိေနရင္ေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမရွိႏုိင္ပါဘူး။ ႏိုင္တဲ့သူလည္းစိတ္မေအးခ်မ္းဘူး။ရႈံးတဲ့သူလည္း စိတ္မေအးခ်မ္းဘူး။ အႏိုင္အရႈံးမရွိဘဲ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေလးေလးစားစားဆက္ဆံေျပာရတာပိုၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။
အရွင္ဆႏၵာဓိက
No comments:
Post a Comment
Don't be shy; leave you comments!